Ελληνικό -- Το μάθημα της Ελλάδας για τη Ρωσία

Το μάθημα της Ελλάδας για τη Ρωσία

http://www.paulcraigroberts.org/2015/07/17/

Paul Craig Roberts

17 Ιουλίου 2015

«Το χρέος της Ελλάδας μπορεί τώρα να γίνει βιώσιμο μόνο μέσω των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους, που υπερβαίνουν όσα η Ευρώπη ήταν διατεθειμένη να εξετάσει μέχρι τώρα».  Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

Το μάθημα της Ελλάδας για τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα και το Ιράν, είναι να αποφύγουν όλες τις οικονομικές σχέσεις με τη Δύση. Απλά δεν μπορούν να εμπιστευθούν τη Δύση. Η Ουάσιγκτον είναι προσκολλημένη στην οικονομική και πολιτική ηγεμονία πάνω σε κάθε άλλη χώρα και χρησιμοποιεί το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα για πάγωμα περιουσιακών στοιχείων, κατασχέσεις, και επιβολή κυρώσεων. Οι χώρες που έχουν ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και επίσης έχουν περιουσιακά στοιχεία στη Δύση, δεν μπορούν να περιμένουν από την Ουάσιγκτον να σεβαστεί τα δικαιώματά τους ή την ιδιοκτησία τους. Η Ουάσιγκτον παγώνει ή κλέβει τα περιουσιακά στοιχεία των χωρών, ή, στην περίπτωση της Γαλλίας, επιβάλλει πρόστιμα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, προκειμένου να επιβάλει τη συμμόρφωση με τις πολιτικές της Ουάσινγκτον. Το Ιράν, για παράδειγμα, έχασε τη χρήση εκατό δισεκατομμυρίων δολαρίων, περίπου το ένα τέταρτο του ιρανικού ΑΕΠ, για χρόνια, μόνο και μόνο επειδή το Ιράν επέμεινε στα δικαιώματά του, που απορρέουν από τη Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων.

Ρώσοι δημοσιογράφοι με ρωτούν αν η προθυμία του Obama να καταλήξει σε συμφωνία με το Ιράν σημαίνει, ότι υπάρχει ελπίδα να επιτευχθεί μια συμφωνία με την Ουκρανία. Η απάντηση είναι Όχι. Επί πλέον, όπως θα εξηγήσω αργότερα, η συμφωνία με το Ιράν δεν σημαίνει πολλά, όσον αφορά στην Ουάσιγκτον.

Τρεις ημέρες πριν (14 Ιουλίου), ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός του στρατού, ο στρατηγός Paul Selva, ο τρίτος σε περίπου τρεις ημέρες, είπε στη Γερουσία των ΗΠΑ, ότι η Ρωσία είναι «μια υπαρξιακή απειλή για το έθνος (ΗΠΑ)». Μόνο λίγες ημέρες πριν, η Γερουσία είχε ακούσει το ίδιο πράγμα από τον διοικητή των Πεζοναυτών των ΗΠΑ Joseph Dunford και από τον γραμματέα της Πολεμικής Αεροπορίας. Λίγες μέρες πριν από αυτό, ο πρόεδρος της Μεικτής Αρχηγών του Επιτελείου των ΗΠΑ  προειδοποίησε για μια ρωσική «υβριδική απειλή».

Η Ουάσιγκτον έχει επενδύσει σε μεγάλο βαθμό στη χρήση της Ουκρανίας εναντίον της Ρωσίας. Όλη η σύγκρουση εκεί προέρχεται από την κυβέρνηση-μαριονέτα της Ουάσιγκτον στο Κίεβο. Η Ρωσία κατηγορείται για τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της καταστροφής του αεροσκάφους της Μαλαισίας. Η Ουάσιγκτον έχει χρησιμοποιήσει ψευδείς κατηγορίες, για να εξωθήσει την ΕΕ σε κυρώσεις κατά της Ρωσίας, που δεν είναι προς το συμφέρον της ΕΕ. Καθώς η Ουάσιγκτον έχει καταφέρει να εξαναγκάσει όλη την Ευρώπη να βλάψει τις πολιτικές και οικονομικές σχέσεις της Ευρώπης με τη Ρωσία και να εισέλθει σε μια κατάσταση σύγκρουσης με τη Ρωσία, σίγουρα η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε μια ειρήνευση της Ουκρανίας. Ακόμη και αν η Ουάσιγκτον ήθελε να το πράξει, καθώς ολόκληρη η θέση της Ουάσιγκτον δεν στηρίζεται σε τίποτε άλλο από την προπαγάνδα, η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να αποκηρύξει τον εαυτό της, προκειμένου να καταλήξει σε συμφωνία.

Παρ' όλα αυτά, ο πρόεδρος της Ρωσίας και ο υπουργός Εξωτερικών συνεχίζουν να μιλούν για τις ΗΠΑ και τα υποτελή στην Ουάσιγκτον κράτη της ΕΕ ως «οι εταίροι μας».  Ίσως ο Putin και ο Lavrov σαρκάζουν. Το πιο σίγουρο πράγμα στην εποχή μας είναι, ότι η Ουάσιγκτον και οι υποτελείς της δεν είναι εταίροι της Ρωσίας.

Το δόγμα Wolfowitz, η βάση της αμερικανικής εξωτερικής και στρατιωτικής πολιτικής, διακηρύσσει, ότι η άνοδος της Ρωσίας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας, δεν μπορεί να επιτραπεί, διότι οι ΗΠΑ είναι η Καθολική Εξουσία και δεν μπορεί να ανεχθεί καμία πίεση στις μονομερείς ενέργειές της.

Εφ' όσον αυτό το δόγμα βασιλεύει στην Ουάσινγκτον, ούτε η Ρωσία, ούτε η Κίνα, ούτε το Ιράν, μη εξαιρουμένης της πυρηνικής συμφωνίας, είναι ασφαλείς. Εφ' όσον το Ιράν έχει μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, η πυρηνική συμφωνία δεν προστατεύει το Ιράν, επειδή κάθε σημαντική σύγκρουση πολιτικής με την Ουάσιγκτον μπορεί να παραγάγει νέες δικαιολογίες για επιβολή κυρώσεων.

Με την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν έρχεται η απελευθέρωση των εκατό δισεκατομμυρίων δολαρίων σαν υπόλοιπα για καταβολή προς το Ιράν, που η Δύση έχει παγώσει. Άκουσα χθες ένα μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων να λέει, ότι το Ιράν θα πρέπει να επενδύσει τα απελευθερωμένα του εκατό δις δολάρια σε αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρίες. Εάν το κάνει αυτό το Ιράν, η ιρανική κυβέρνηση ετοιμάζει τον εαυτό της για περαιτέρω εκβιασμούς. Η επένδυση οπουδήποτε στη Δύση σημαίνει, ότι τα περιουσιακά στοιχεία του Ιράν μπορεί να παγώσουν ή να κατασχεθούν ανά πάσα στιγμή.

Αν ο Obama απομάκρυνε την Victoria Nuland, την Susan Rice, και την Samantha Power και αντικαθιστούσε αυτές τις νεοσυντηρητικές με λογικούς διπλωμάτες, οι προοπτικές θα βελτιώνονταν. Τότε η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν θα είχαν μια καλύτερη πιθανότητα επίτευξης συμβιβασμού με τις ΗΠΑ, με όρους άλλους από εκείνους της υποτέλειας.

Η Ρωσία και η Κίνα, έχοντας προέλθει από ένα δυσλειτουργικό, κομμουνιστικό οικονομικό σύστημα, φυσικά θεωρούν τη Δύση ως πρότυπο. Φαίνεται ότι η Κίνα έχει πέσει με τα μούτρα στον δυτικό καπιταλισμό. Η Ρωσία ίσως λιγότερο, αλλά οι οικονομολόγοι στις δύο αυτές χώρες είναι ίδιοι με τους νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους της Δύσης, πράγμα που σημαίνει, ότι είναι ανυποψίαστοι υπηρέτες του δυτικού χρηματοπιστωτικού ιμπεριαλισμού. Σκεπτόμενοι λανθασμένα, ότι είναι συνεπείς απέναντι στην οικονομία, είναι συνεπείς προς την ηγεμονία της Ουάσιγκτον.

Με την απορρύθμιση που ξεκίνησε στο καθεστώς Κλίντον, ο δυτικός καπιταλισμός έχει γίνει κοινωνικά δυσλειτουργικός. Στις ΗΠΑ και σε όλη τη Δύση ο καπιταλισμός δεν εξυπηρετεί πλέον τους ανθρώπους. Ο καπιταλισμός εξυπηρετεί τους ιδιοκτήτες και διαχειριστές του κεφαλαίου και κανέναν άλλον.

Αυτός είναι ο λόγος που η εισοδηματική ανισότητα στις ΗΠΑ είναι τώρα τόσο κακή, ή χειρότερη από όσο ήταν κατά τη διάρκεια της εποχής του «ληστο-αριστοκράτη» της δεκαετίας του 1920. Η ρύθμιση της δεκαετίας του 1930, που έκανε τον καπιταλισμό ένα λειτουργικό οικονομικό σύστημα, έχει καταργηθεί. Σήμερα, στον δυτικό κόσμο, ο καπιταλισμός είναι ένας μηχανισμός λεηλασίας. Ο καπιταλισμός δεν λεηλατεί μόνο την εργασία, ο καπιταλισμός λεηλατεί ολόκληρες χώρες, όπως η Ελλάδα, η οποία πιέζεται από την ΕΕ να πουλήσει τα εθνικά περιουσιακά στοιχεία της σε ξένους αγοραστές.

Πριν ο Putin και ο Lavrov αναφερθούν και πάλι στους «αμερικανούς εταίρους» τους, θα πρέπει να προβληματιστούν με την έλλειψη καλής θέλησης της ΕΕ προς την Ελλάδα. Όταν ένα μέλος της ίδιας της ΕΕ λεηλατείται και ρίχνεται στο έδαφος από τους συμπατριώτες του, πώς είναι δυνατόν η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν να αναμένουν καλύτερη μεταχείριση; Εάν η Δύση δεν έχει καλή θέληση προς την Ελλάδα, πού είναι η καλή θέληση της Δύσης προς τη Ρωσία;

Η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει με την ΕΕ, παρά την υποστήριξη που έλαβε από το δημοψήφισμα, επειδή οι Έλληνες στηρίχθηκαν στην καλή θέληση των ευρωπαίων εταίρων τους και υποτίμησαν την ανειλικρίνεια του Ένα Τοις Εκατό. Η ελληνική κυβέρνηση δεν περίμενε την ανελέητη στάση των συναδέλφων της κυβερνήσεων, μελών της ΕΕ. Η ελληνική κυβέρνηση στην πραγματικότητα νόμιζε, ότι η ανάλυση των εμπειρογνωμόνων της κατάστασης του ελληνικού χρέους και της οικονομίας θα είχαν ένα βάρος στις διαπραγματεύσεις. Αυτή η προσδοκία άφησε την ελληνική κυβέρνηση χωρίς εναλλακτικό σχέδιο. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε καμία σκέψη για το πώς να χειριστεί το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ και πώς να θέσει σε εφαρμογή ένα νομισματικό και τραπεζικό σύστημα ανεξάρτητο από το ευρώ. Η έλλειψη προετοιμασίας για έξοδο άφησε την κυβέρνηση χωρίς καμία εναλλακτική λύση στις απαιτήσεις της ΕΕ.

Ο τερματισμός της οικονομικής κυριαρχίας της Ελλάδας είναι εκείνο που προετοιμάζεται για την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία και, τελικά, για τη Γαλλία και τη Γερμανία. Όπως είπε ο Jean-Claude Trichet, ο πρώην επί κεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η κρίση του δημόσιου χρέους έδωσε το σήμα, ότι είναι καιρός να οδηγηθεί η Ευρώπη πέρα από μια «αυστηρή εκδοχή της έννοιας του έθνους». Το επόμενο βήμα στη συγκεντροποίηση της Ευρώπης είναι η πολιτική συγκεντροποίηση. Η ελληνική κρίση χρέους χρησιμοποιείται για να εγκαθιδρύσει την αρχή, ότι το να  είναι μια χώρα μέλος της ΕΕ σημαίνει, ότι η χώρα έχει χάσει την κυριαρχία της.

Η ιδέα, που επικρατεί στα δυτικά χρηματοοικονομικά μέσα ενημέρωσης, ότι έχει επιβληθεί μια λύση στους Έλληνες, είναι μια ανοησία. Τίποτα δεν έχει λυθεί. Οι όροι, στους οποίους η ελληνική κυβέρνηση υποβλήθηκε, κάνουν το χρέος ακόμη λιγότερο διαχειρίσιμο. Σύντομα το θέμα θα είναι και πάλι μπροστά μας. Όπως ο John Maynard Keynes κατέστησε σαφές το 1936 και όπως κάθε οικονομολόγος γνωρίζει, η μείωση του εισοδήματος των καταναλωτών με την περικοπή των συντάξεων, της απασχόλησης, των μισθών και των κοινωνικών υπηρεσιών, μειώνει την καταναλωτική και επενδυτική ζήτηση και, ως εκ τούτου, το ΑΕΠ, και καταλήγει σε μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, που πρέπει να καλύπτονται με δανεισμό. Η πώληση δημόσιων περιουσιακών στοιχείων σε ξένους μεταφέρει τις ροές εσόδων από την ελληνική οικονομία σε ξένα χέρια.

Ο ανεξέλεγκτος γυμνός καπιταλισμός έχει αποδειχθεί στον 21ο αιώνα, ότι είναι ανίκανος να παραγάγει οικονομική ανάπτυξη οπουδήποτε στη Δύση. Κατά συνέπεια, το μέσο οικογενειακό εισόδημα μειώνεται. Οι κυβερνήσεις καλύπτουν την μείωση υποτιμώντας τον πληθωρισμό και μην υπολογίζοντας ως ανέργους τους αποθαρρυμένους εργαζόμενους, οι οποίοι, μη μπορώντας να βρουν εργασία, έχουν πάψει να την αναζητούν. Με το να μην υπολογίζουν τους αποθαρρυμένους εργαζόμενους, οι ΗΠΑ είναι σε θέση να αναφέρουν ποσοστό ανεργίας 5,2 τοις εκατό. Συμπεριλαμβανομένων των αποθαρρυμένων εργαζόμενων το ποσοστό ανεργίας φτάνει στο 23,1 τοις εκατό. Ένα ποσοστό ανεργίας 23 τοις εκατό δεν έχει τίποτα κοινό με την οικονομική ανάκαμψη.

Ακόμη και η γλώσσα που χρησιμοποιείται στη Δύση είναι απατηλή. Το ελληνικό «σχέδιο διάσωσης» δεν διασώζει την Ελλάδα. Το σχέδιο διάσωσης διασώζει τους κατόχους του ελληνικού χρέους. Πολλοί από αυτούς τους κατόχους δεν είναι οι αρχικοί πιστωτές της Ελλάδας. Αυτό που κάνει η «διάσωση» είναι να κάνει το στοίχημα των θεσμικών επενδυτικών κεφαλαίων (hedge funds) της Νέας Υόρκης για το ελληνικό χρέος να πληρώσει για τα θεσμικά επενδυτικά κεφάλαια. Τα χρήματα της διάσωσης δεν πηγαίνουν στην Ελλάδα, αλλά σε εκείνους που κερδοσκόπησαν, προϋποθέτοντας ότι το χρέος θα πληρωθεί. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ έχει χρησιμοποιηθεί για να αγοραστεί το ελληνικό χρέος από τις προβληματικές τράπεζες που έκαναν τα δάνεια, ώστε το ζήτημα του χρέους να μην είναι πλέον ένα ζήτημα των πιστωτών.

Η Κίνα φαίνεται να αγνοεί τον κίνδυνο της επένδυσης στις ΗΠΑ. Οι νεόπλουτοι της Κίνας αγοράζουν μέχρι κατοικημένες κοινότητες στην Καλιφόρνια, ξεχνώντας την εμπειρία των Ιαπωνο-Αμερικανών, οι οποίοι οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα κράτησης κατά τη διάρκεια του πολέμου της Ουάσιγκτον με την Ιαπωνία. Κινεζικές εταιρείες αγοράζουν αμερικανικές εταιρείες και κοιτάσματα στις ΗΠΑ. Οι εξαγορές αυτές καθιστούν την Κίνα ευάλωτη σε εκβιασμό έναντι των διαφορών ξένων πολιτικών.

Η «παγκοσμιοποίηση», που είναι προβεβλημένη στη Δύση, δεν συνάδει με τη μονομέρεια της Ουάσιγκτον. Καμία χώρα με περιουσιακά στοιχεία στο εσωτερικό του δυτικού συστήματος δεν μπορεί να αντέξει να έχει διαφορές πολιτικής με την Ουάσιγκτον. Η γαλλική τράπεζα κατέβαλε το πρόστιμο των εννέα δισεκατομμυρίων δολαρίων για ανυπακοή προς τις υπαγορεύσεις της Ουάσινγκτον περί των δανειοδοτικών πρακτικών της, διότι η εναλλακτική λύση ήταν ο τερματισμός των δραστηριοτήτων της στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η γαλλική κυβέρνηση ήταν ανίκανη να προστατεύσει την γαλλική τράπεζα από το να λεηλατηθεί από την Ουάσιγκτον.

Αποτελεί μαρτυρία για την ξεγνοιασιά της εποχής μας, το γεγονός ότι η έντονη ασυνέπεια της παγκοσμιοποίησης προς την αμερικανική μονομέρεια έχει περάσει απαρατήρητη.

 

 

Ο Δρ Paul Craig Roberts ήταν Βοηθός Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών για την Οικονομική Πολιτική και αναπληρωτής συντάκτης της Wall Street Journal. Ήταν αρθρογράφος στο Business Week, στο Πρακτορείο Ειδήσεων Scripps Howard και στο Σωματείο των Δημιουργών. Έχει περάσει από πολλές πανεπιστημιακές έδρες. Οι στήλες του στο διαδίκτυο έχουν προσελκύσει μια παγκόσμια παρακολούθηση. Τα πιο πρόσφατα βιβλία του Roberts είναι Η Αποτυχία Του Δίκαιου Καπιταλισμού Του Laissez Και Η Οικονομική Διάλυση Της Δύσης και Πώς Χάθηκε η Αμερική.

Translator: The Light Journalist