A Boy and His Dog (1975) - the story of a boy and his talking
dog in a post-apocalyptic world.
Amazing Grace and Chuck (1987) - a 12-year-old boy becomes anxious
after seeing a Minuteman missile on a school field trip. He protests the
existence of nuclear weapons by refusing to play baseball.
The
Atomic Cafe (1982)
- disturbing collection of the 1940s and 1950s United States
government-issued propaganda films designed to reassure Americans that the
atomic bomb was not a threat to their safety
“Parece haver um bom número de
pessoas que, de bom grado, destruiriam o mundo inteiro em vez de admitir que a
guerra nuclear não é uma opção e de se retirarem da situação (como fez Kruschev na
crise dos mísseis cubanos) ...”
…
Dez segundos para a meia noite.
Depois
de ler a história de Daniel Ellsberg sobre o seu impacto na postura de guerra
nuclear global, dos EUA, The Doomsday
Machine, eu pensaria que o Relógio do Apocalipse, tal como está regulado pelos membros do Boletim dos Cientistas Atómicos, está a ser moderado ao estabelecer dois minutos. A situação descrita por Ellsberg é real - e não há
dúvida de que é assim porque ele participou na sua criação - então, novamente,
através da sua escrita, estamos, seguramente, muito mais próximos da meia noite
da Humanidade do que a margem de dois minutos.
Vivi
toda a minha vida sob a ameaça da aniquilação nuclear [1], assim como a maioria
da população actual do mundo. Às vezes, essa ameaça assustava-me seriamente,
especialmente quando criava e sustentava a minha família; outras vezes, mais
recentemente, consegui afastar-me desses receios concretos. Por qualquer razão, The Doomsday Machine trouxe de volta
todos aqueles medos primitivos, se bem que moral e fisicamente saudáveis. A
escrita de Ellsberg é clara e contundente, não académica, mas escrita de
maneira anedótica, o que aumenta a intensidade do sentimento de que as
instituições, mas, principalmente, as personalidades individuais que controlam
toda esta problemática, são profundamente imperfeitas. Ele não os retrata como
deficientes mentais, mas qualquer um que possa conceber acções que possam destruir o mundo
e, depois, agir de acordo com a continuação dessas acções, deveria ser
considerado como profundamente malvado.
Der
NATO-Raketenstandort Deveselu in Rumänien, der Teil des „Verteidigungsraketen“-systems
der USA Aegis ist, hat sein im vergangenen
April begonnenes „Update“ abgeschlossen. Das Kommuniqué der NATO versichert,
dass sie dem System eine „nicht-offensive Kapazität“ hinzugefügt hat, die „rein
defensiv ist und sich auf potenzielle Bedrohungen von außerhalb der
euro-atlantischen Region konzentriert“.
Der
Deveselu ist (gemäß der offiziellen Beschreibung) mit 24 Raketen ausgestattet,
die in vertikalen Untergrund-Startrampen zum Abfangen von kurz- und mittelstrecken-ballistischen
Raketen installiert sind. Ein weiterer Standort, der 2020 am polnischen
Standort in Redzikowo in Betrieb gehen soll, wird ebenfalls mit diesem System
ausgestattet.
An
Bord von vier Kreuzern der US Navy, die auf der spanischen Basis Rota
eingesetzt werden, sind Trägerraketen des gleichen Typs installiert, die im Mittelmeer,
im Schwarzen Meer und in der Ostsee unterwegs sind. Der Einsatz dieser
Trägerraketen zeigt, dass das System nicht gegen die „iranische Bedrohung“ (wie
die USA und die NATO behaupten), sondern vor allem gegen Russland gerichtet
ist.
Dass
dieser so genannte „Schutzschild“ nicht „rein defensiv“ ist, zeigt sich an der Kriegsindustrie,
die ihn gebaut hat - Lockheed Martin. Sie dokumentieren, dass das System „für
jede Rakete in jedem Träger ausgelegt“ und damit an „jede Kriegsmission“
angepasst ist, einschließlich „Angriffe auf landgestützte Ziele“. Lockheed
Martin erklärt, dass die größeren Rampen in der Lage sind, „die größten Raketen
zu starten, wie sie zur Verteidigung gegen ballistische Raketen und für
Langstreckenangriffe vorgesehen sind“. Sie geben daher zu, dass die Anlagen in
Rumänien und Polen und die vier Kriegsschiffe des Aegis-Systems nicht nur mit Raketenabwehrraketen, sondern auch mit
Tomahawk-Marschflugkörpern mit Atomsprengköpfen ausgestattet werden können, die
Ziele in Tausenden von Kilometern Entfernung erreichen können.
Wie der Congressional Research Service (24. Juli
2019) dokumentiert, sind die vier US-Kriegsschiffe, die „in europäischen
Gewässern operieren, um Europa vor möglichen ballistischen Raketenangriffen zu schützen“,
Teil einer Flotte von 38 Aegis-Schiffen,
die 2024 auf 59 anwachsen wird.
Für
das Geschäftsjahr 2020 wurden 1,8 Milliarden Dollar für die Weiterentwicklung
dieses Systems, einschließlich der Standorte in Rumänien und Polen,
bereitgestellt. Weitere land- und seegestützte Anlagen des Aegis-Systems werden nicht nur in Europa gegen Russland, sondern
auch in Asien und im Pazifik gegen China stationiert. Nach den Plänen wird
Japan auf seinem eigenen Territorium zwei von den USA eingerichtete Raketenstandorte
installieren, und Südkorea und Australien werden auch Kriegsschiffe des
gleichen Systems aus den USA kaufen.
Darüber
hinaus wurde während der drei Monate, in denen die Deveselu-Ausrüstung in die
USA gebracht wurde, um „aktualisiert“ zu werden, eine Reihe mobiler
THAAD-Raketen der US-Landarmee auf dem rumänischen Standort stationiert, die in
der Lage sind, „eine außeratmosphärische ballistische Rakete abzufeuern“, aber
auch Langstrecken-Atomraketen zu starten.
Seit
der Rekalibrierung des Aegis-Systems -
gemäß den Mitteilungen der NATO - wurde das THAAD-System „verlegt“. Die NATO
hat nicht angegeben wohin, aber wir wissen, dass die US-Armee Raketenbatterien
von Israel auf die Insel Guam im Pazifik gebracht hat.
In
Anbetracht dieser Tatsachen werden wir in dem Moment, in dem die USA den
INF-Vertrag zerrissen haben, um Mittelstreckenraketen an den Grenzen zu
Russland und China zu stationieren, nicht von der Ankündigung überrascht sein -
die von Senator Viktor Bondarev, dem Präsidenten des Verteidigungsausschusses,
in Moskau abgegeben wurde -, dass Russland Tu-22M3-Atomangriffsbomber auf der
Krim stationiert hat.
Aber
fast niemand untersucht das, denn in der EU werden all diese Informationen
durch den politisch-medialen Apparat verborgen.
De NAVO-raketbasis in
Deveselu in Roemenië (foto), die deel uitmaakt van het Amerikaanse
Aegis-"defensieraketten"-systeem, is afgelopen april begonnen met de
"update". Het communiqué van de NAVO verzekert dat het "geen
offensieve capaciteit aan het systeem" heeft toegevoegd, dat "puur
defensief blijft, gericht op mogelijke bedreigingen van buiten de
Euro-Atlantische regio".
De Deveselu is uitgerust
(volgens de officiële beschrijving) met 24 raketten, geïnstalleerd in verticale
ondergrondse verticale lanceerinrichtingen, voor de onderschepping van
ballistische raketten van korte en middellange afstand. Een andere site, die in
2020 operationeel zal worden op de Poolse basis in Redzikowo, zal ook met dit
systeem worden uitgerust.
Lanceerders van hetzelfde
type worden geïnstalleerd aan boord van vier kruisers van de Amerikaanse
marine, gestationeerd op de Spaanse basis van Rota, die zich in de Middellandse
Zee, de Zwarte Zee en de Baltische Zee bevinden. De inzet van deze
draagraketten zelf toont aan dat het systeem niet gericht is tegen de "Iraanse
dreiging" (zoals de VS en de NAVO beweren), maar vooral tegen Rusland.
Dat dit
zogenaamde "schild" niet "puur defensief" is, blijkt uit de
oorlogsindustrie die het gebouwd heeft - Lockheed Martin. Zij documenteren dat
het systeem "ontworpen is om geïnstalleerd te worden voor elke raket in
elke lanceerinrichting", en dus aangepast kan worden aan "elke
oorlogsmissie", met inbegrip van "aanvallen op doelen op het
land". Lockheed Martin verduidelijkt dat de grotere platformen in staat
zijn om "de grootste raketten te lanceren, zoals deze die bestemd zijn
voor de verdediging tegen ballistische raketten en deze die bestemd zijn voor
langeafstandsaanvallen". Zij geven dus toe dat de installaties in Roemenië
en Polen en de vier oorlogsschepen van het Aegis-systeem niet alleen kunnen
worden uitgerust met raketafweerraketten, maar ook met Tomahawk kruisraketten
met kernkoppen, die in staat zijn om duizenden kilometers verderop doelen te
raken.
Zoals
gedocumenteerd door de Congressional Research Service (24 juli 2019), maken de
vier Amerikaanse oorlogsschepen die "in Europese wateren opereren om
Europa te verdedigen tegen mogelijke ballistische raketaanvallen", deel
uit van een vloot van 38 Aegis-schepen die in 2024 zal stijgen tot 59 schepen.
In het
fiscale jaar 2020 wordt 1,8 miljard dollar uitgetrokken voor de verbetering van
dit systeem, inclusief de vestigingen in Roemenië en Polen. Andere land- en
zee-installaties van het Aegis-systeem zullen niet alleen in Europa worden
ingezet tegen Rusland, maar ook in Azië en de Stille Oceaan tegen China.
Volgens de plannen zal Japan op zijn eigen grondgebied twee door de VS
aangeleverde raketlocaties installeren en zullen Zuid-Korea en Australië ook
oorlogsschepen van hetzelfde systeem uit de VS kopen.
Tijdens de
drie maanden waarin de Deveselu-apparatuur naar de VS werd gebracht om
"geüpdatet" te worden, werd bovendien een batterij mobiele
THAAD-raketten van het Amerikaanse landleger op de Roemeense site ingezet, met
de capaciteit om "een extra atmosferische ballistische raket neer te
schieten", maar ook om langeafstandsraketten te lanceren.
Sinds de
herijking van het Aegis-systeem - volgens de NAVO-communicatie - is het
THAAD-systeem " verplaatst". De NAVO heeft niet aangegeven waar, maar
we weten wel dat het Amerikaanse leger raketbatterijen van Israël tot het
eiland Guam in de Stille Oceaan heeft gestationeerd.
In het
licht van deze feiten, op het moment dat de VS het INF-verdrag hebben verbroken
om middellangeafstandsraketten te kunnen installeren aan de grenzen van Rusland
en China, zullen we niet verbaasd zijn over de aankondiging - die in Moskou is
gedaan door senator Viktor Bondarev, de voorzitter van de Defensiecommissie -
dat Rusland de Tu-22M3-bommenwerpers voor kernaanvallen in Crimea heeft
gestationeerd.
Maar bijna
niemand onderzoekt dit, want in de EU wordt al deze informatie verborgen door
het politiek-mediale apparaat.
Pentagonul a anunțat că a efectuat un test
de rachete de croazieră (cruise), cu baza la sol, pe data de 18
august, în Pacific. Lansat de pe o platformă mobilă de pe insula San
Nicolas din California, a atins ținta la mai mult de
500 km distanță. Datele colectate în cadrul testului - informeaza Pentagonul - vor servi la “dezvoltarea capacităților
viitoare a rachetelor din gama medie”. Retras din Tratatul INF din 1987 - care
a eliminat toate rachetele nucleare americane și sovietice din gama medie (între 500 până la 5500 km) cu baza la sol, inclusiv rachetele de
croazieră instalate în Comiso - SUA au început o nouă cursă periculoasă a armelor nucleare.
Lansarea primei rachete
din categoria interzisă anterior de Tratatul INF, a fost facuta
la numai 16 zile doar, de la retragerea definitivă a SUA din Tratat, anunțată de Secretarul de Stat
Mike Pompeo, pe 2 august. Acest lucru confirmă faptul că, în timp ce Tratatul INF era încăîn vigoare, Statele Unite au produs o primă rachetă din categoria
interzisă de Tratat.
În 2014, guvernul Obama a
acuzat Rusia, fără a furniza vreo dovada, că a experimentat o rachetă de croazieră (9M729) din
categoria interzisă de Tratat și, în 2015, a anunțat că“în fata încălcarii Tratatului INF de către Rusia, Statele Unite au în vedere instalarea de rachete cu baza la sol, în Europa”. Planul a fost confirmat de Administrația Trump: în 2018, Congresul a
autorizat finanțarea “unui program de cercetare și dezvoltare pentru o rachetă de croazieră lansată de la sol de o platformă mobilă (capabilă să circule) pe o
autostradă”.
Imaginile testului
divulgat de Pentagon, arată că racheta iese dintr-un lansator vertical, cum sunt cele
utilizate de sistemul “de apărare antirachete Aegis” al SUA, deja instalat în localul rachetelor NATO, în Deveselu,
România (și în anul viitor în Polonia),
și în patru nave ale Marinei SUA care, situate la baza
spaniolă de la Rota, navigheazăîn Mediterana, în Marea Neagrăși în Marea Baltică. Aceeași industrie de război care a creat sistemul Aegis, Lockheed Martin,
documentează că sistemul este “proiectat pentru a instala orice rachetăîn orice tub de lansare”, deci este potrivit pentru “orice
misiune de război”, inclusiv “atacul asupra obiectivelor de la sol ”.
În imposibilitatea de a
verifica ce rachete sunt instalate pe lansatoarele verticale din vecinătatea teritoriului său, Rusia presupune că de asemenea existăși rachete nucleare și acționeazăîn consecință.
Imediat ce vor fi produse noile
rachete nucleare (atât de croazieră, cât și balistice) din categoria interzisă anterior de Tratatul INF, SUA vor cere aliaților europeni să le “găzduiască”,și să fie astfel în prima linie a
confruntării nucleare cu Rusia. Care va fi răspunsul viitorului guvern italian?
Geograf și geopolitolog. Cele mai recente cărți: Laboratorio
di geografia, Zanichelli 2014; Diario di viaggio,
Zanichelli 2017; L'arte della guerra / Annali della strategia USA /
NATO 1990-2016, Zambon 2016, Guerra Nucleare. Il Giorno
Prima 2017; Diario di guerra Asterios
Editores 2018, Prémio Internacional de Análise Geostratégica acordat
pe 7 iunie 2019 de Club de Periodistas de México, A.C.
At midday on Friday 5 February, 2016 Julian Assange, John Jones QC, Melinda Taylor, Jennifer Robinson and Baltasar Garzon will be speaking at a press conference at the Frontline Club on the decision made by the UN Working Group on Arbitrary Detention on the Assange case.
