" DE KUNST
VAN OORLOG "
Wie zijn de brandstichters van de
benzinetankers
in
de Golf?
door Manlio Dinucci
Terwijl de Verenigde Staten een nieuwe
escalatie van de spanningen in het Midden-Oosten voorbereidden door Iran te
beschuldigen van van het aanvallen van de benzinetankers in de Golf van Oman,
ontmoette de Italiaanse vice-premier Matteo Salvini een van de ambachtslieden
van deze strategie in Washington, staatssecretaris Mike Pompeo verzekerde hem
dat «Italië zijn plaats zal terugwinnen als de belangrijkste partner op het
Europese continent van de grootste Westerse democratien». Daarbij heeft hij
Italië verbonden met de operatie die Washington heeft gelanceerd.
De «affaire rond de Golf van Oman», een
casus belli tegen Iran, is een kopie van de «affaire rond de Golf van Tonkin»
van 4 augustus 1964, die gebruikt werd als een casus belli om Noord-Vietnam te
bombarderen, die werd beschuldigd van het aanvallen van een VS. torpedoboot
(een beschuldiging die later vals/onjuist bleek te zijn).
Vandaag laat een door Washington
vrijgegeven video de bemanning zien van een vermeende Iraanse patrouilleboot die
een niet-geëxplodeerde mijn uit de romp van een benzinetanker verwijdert om
zijn oorsprong te verbergen (omdat de mijn de inscriptie «Made in Iran») zou
hebben gedragen .
Met dit «bewijs» - een ware belediging
voor onze intelligentie - probeert Washington het doel van de operatie te
camoufleren. Het maakt deel uit van de strategie gericht op het beheersen van
de wereldreserves van olie en aardgas en hun energiecorridors [1]. Het is geen
toeval als Iran en Irak zich in het vizier van Amerika bevinden. Hun totale oliereserves zijn groter
dan die van Saoedi-Arabië en vijf keer groter dan die van de Verenigde Staten.
Iraanse aardgasreserves zijn ongeveer 2,5 keer zo groot als die van de VS.
Venezuela is om dezelfde reden het doelwit van de VS, omdat het land de
grootste oliereserves ter wereld bezit.
De controle over de energiecorridors is
van kapitaal belang. Door Iran te beschuldigen van pogingen om «de stroom van
olie door de Straat van Hormuz» te onderbreken, heeft Mike Pompeo aangekondigd
dat «de Verenigde Staten de vrijheid van navigatie zullen verdedigen». Met
andere woorden, hij heeft aangekondigd dat de Verenigde Staten militaire
controle willen krijgen over dit belangrijke gebied voor energievoorziening,
ook voor Europa, door bovenal de doorvoer van Iraanse olie te voorkomen
(waardoor Italië en andere Europese landen in geen geval kunnen genieten van
vrije toegang vanwege het VS-embargo).
Ø
Goedkoop
Iraans aardgas kan Europa ook hebben bereikt via een pijpleiding die Irak en
Syrië doorkruist. Maar het project, gelanceerd in 2011, werd vernietigd door de
VS / NAVO-operatie om de Syrische staat te vernietigen.
Ø
Aardgas
is misschien ook rechtstreeks vanuit Rusland in Italië aangekomen en van
daaruit via de South Stream-route door de Zwarte Zee naar andere Europese
landen met opmerkelijke economische voordelen gedistribueerd. Maar de
pijpleiding, die al in in een vergevorderd stadium van bouw was, werd in 2014
geblokkeerd door de druk van de Verenigde Staten en de Europese Unie zelf, met
zware vooroordelen voor Italië.
In feite was het de reproductie van North
Stream die doorging, wat Duitsland tot het centrum van de triage voor Russisch
gas maakte. Vervolgens, op basis van de "VS / UE strategische samenwerking
op energiegebied" overeenkomst die in juli 2018 werd vastgelegd,
verdrievoudigde de VS export van vloeibaar aardgas (LNG) naar de UE. Het
triagecentrum lag in Polen, van waaruit het «Vrijheidsgas» werd verdeeld dat
ook in Oekraïne aankwam.
De doelstelling van Washington is
strategisch - Rusland pijn te doen door Russisch gas in Europa te vervangen
door Amerikaans gas. Maar we hebben geen garanties, noch over de prijs, noch
over het tijdskader voor Amerikaans gas dat wordt gewonnen uit de bitumineuze
schalie door de techniek die bekend staat als fracking (hydraulische breuk),
die rampzalig is voor het milieu.
Dus wat zei Matteo Salvini over dit alles?
Toen hij in de «grootste democratie in de westerse wereld» arriveerde,
verklaarde hij trots: «Ik maak deel uit van een regering die in Europa niet
langer tevreden is met broodkruimels ».
il manifesto, 18 June 2019
Nederlandse vertaling:
Martien
Martien
[1] « Geopolitique
du petrole à l’ere Trump », par Thierry Meyssan, Voltaire
Network, 9 April 2019.
No comments:
Post a Comment