NAVO achter de Turkse aanval in Syrië
door Manlio Dinucci
Verschillende leden van de NAVO huilen momenteel krokodillentranen over het verschrikkelijke lot van de Koerden, en verhullen zo het feit dat ze van tevoren al een groen licht hadden gekregen voor de "Operatie Peace Spring". Om elke twijfel weg te nemen, is de secretaris-generaal van de Alliantie, Jens Stoltenberg, drie dagen na het begin van de strijd persoonlijk naar Ankara gereisd om de steun van de NAVO aan Turkije te verklaren.
Voltaire Network | Rome (Italy) | 15 October 2019 
Jens Stoltenberg, Recep Tayyip Erdoğan en Mevlüt Çavuşoğlu,
op 11 oktober 2019, in het Witte Paleis in Ankara.
Duitsland, Frankrijk, Italië en bepaalde andere landen, die als leden van de EU Turkije veroordelen voor zijn aanval in Syrië, zijn medeleden van de NAVO, die, hoewel de aanval al was begonnen, hun steun aan Ankara verklaarden. De secretaris-generaal van de alliantie, Jens Stoltenberg, heeft deze steun officieel bekrachtigd tijdens een vergadering op 11 oktober in Turkije met president Erdogan en de minister van Buitenlandse Zaken, Çavuşoğlu [1].
« Turkije is aan de frontlinie in deze uiterst instabiele regio - geen enkele andere bondgenoot heeft meer geleden onder terroristische aanslagen dan Turkije, geen enkel ander land is meer blootgesteld aan het geweld en de turbulentie uit het Midden-Oosten", zei Stoltenberg, erkennend dat Turkije "legitieme zorgen voor zijn eigen veiligheid" heeft. Na - diplomatiek - "gematigde actie" te hebben voorgesteld, beweerde Stoltenberg dat Turkije een "machtige NAVO-bondgenoot is, belangrijk voor onze collectieve verdediging", en dat het bondgenootschap "sterk betrokken is bij de verdediging van zijn veiligheid". Daartoe heeft de NAVO haar lucht- en zeevaartaanwezigheid in Turkije vergroot en meer dan 5 miljard dollar geïnvesteerd in bases en militaire infrastructuren. Daarnaast heeft zij een belangrijk commandocentrum (niet genoemd door Stoltenberg) - LandCom - ingezet, dat verantwoordelijk is voor de coördinatie van de geallieerde grondstrijdkrachten.
Stoltenberg benadrukte het belang van "raketafweersystemen" die door de NAVO worden ingezet om "de zuidelijke grens van Turkije te beschermen", die bij toerbeurt door de geallieerden worden bevoorraad. De minister van Buitenlandse Zaken Çavuşoğlu bedankt Italië in het bijzonder hiervoor. Sinds 2016 heeft Italië in de zuidoostelijke provincie van Turkije, Kahramanmaras, het "luchtverdedigingssysteem" Samp-T ingezet, dat in samenwerking met Frankrijk is geproduceerd..
Een Samp-T eenheid bestaat uit een commando- en controlevoertuig en zes voertuigen voor de levering van wapens, elk gewapend met acht raketten. Gestationeerd in het grensgebied bij Syrië, zijn ze in staat om alle vliegtuigen in het Syrische luchtruim neer te schieten. Hun functie is dus allesbehalve defensief. In juli jongstleden hebben de Italiaanse Kamer en de Senaat, op basis van besluiten van de gezamenlijke commissies van Buitenlandse Zaken, gesproken over de verlenging van de aanwezigheid van Italiaanse raketten in Turkije tot 31 december. Daarnaast heeft Stoltenberg onthuld dat er momenteel ontmoetingen plaatsvinden tussen Italië en Frankrijk, coproducenten van het Samp-T-raketsysteem, dat Turkije hoopt te kopen. Naar aanleiding van een decreet van de minister van Buitenlandse Zaken Di Maio om de uitvoer van wapens naar Turkije te blokkeren, moet Italië het Samp-T-raketsysteem onmiddellijk van het Turkse grondgebied verwijderen en het niet aan Turkije verkopen.
Dit tragische stukje politiek theater gaat dus door en het Syrische bloed blijft stromen. Dezelfde mensen die vandaag beweren geschokt te zijn door de nieuwe slachtpartijen en oproepen tot een blokkade van de wapenexport naar Turkije, zijn dezelfde mensen die de andere kant op keken toen de New York Times zelf een gedetailleerd onderzoek publiceerde naar de CIA-netwerken [2] die de komst van de wapenstromen voor de geheime oorlog in Syrië in Turkije en Kroatië vergemakkelijken [3]. Na de vernietiging van de Joegoslavische Federatie en Libië, probeerde de NAVO dezelfde tactiek in Syrië. De aanvalsmacht bestond uit een gewapende horde islamitische groeperingen (nog maar kort geleden door Washington gedefinieerd als 'terroristen') uit Afghanistan, Bosnië, Tsjetsjenië, Libië en andere landen. Zij verzamelden zich in de Turkse provincies Adana en Hatay, grensregio's met Syrië, waar de CIA centra voor militaire training heeft geopend. Het commandocentrum voor deze operaties bevond zich aan boord van NAVO-schepen in de haven van Iskenderun (Alexandretta).
Al deze informatie is gewist en Turkije wordt door de secretaris-generaal van de NAVO voorgesteld als de bondgenoot "die het meest blootgesteld is aan het geweld en de turbulentie uit het Midden-Oosten".
Translation: Martien
[1] « Declaration de Jens Stoltenberg sur l’operation « Source de paix » », by Jens Stoltenberg, Voltaire Network, 11 October 2019.
[2] « Arms Airlift to Syria Rebels Expands, With Aid From C.I.A. », by C. J. Chivers and Eric Schmitt, The New York Times, March 14, 2013.
[3] « Pont aerien de la CIA For armer les "rebelles syriens" », by Manlio Dinucci, Translation Marie-Ange Patrizio, Il Manifesto (Italy), Voltaire Network, 29 March 2013.
No comments:
Post a Comment