De Kunst Van Oorlog
De Reden Waarom Italië Zijn Strijders in Litouwen Inzet
Manlio Dinucci
ENGLISH FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS POLSKI PORTUGUÊS SPANISH TÜRKÇE
In Europa zal het civiele luchtverkeer dit jaar naar verwachting met 60% dalen ten opzichte van 2019, als gevolg van de beperkingen door Covid-19, waardoor meer dan 7 miljoen banen op de tocht komen te staan. Aan de andere kant neemt het militaire luchtverkeer toe.
Op vrijdag 28 augustus vlogen zes strategische bommenwerpers van de Amerikaanse luchtmacht B-52 in één dag over de dertig NAVO-landen in Noord-Amerika en Europa, geflankeerd door tachtig jachtbommenwerpers uit geallieerde landen in verschillende secties.
Deze grote oefening genaamd "Allied Sky" - zei NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg - toont "de krachtige betrokkenheid van de Verenigde Staten bij de geallieerden en bevestigt dat we in staat zijn om agressie af te schrikken". De toespeling op "Russische agressie" in Europa is duidelijk.
De B-52's, die op 22 augustus van North Dakota Minot Air Base naar Fairford in Groot-Brittannië werden overgebracht, zijn geen oude vliegtuigen uit de Koude Oorlog die alleen voor parades worden gebruikt. Ze zijn voortdurend gemoderniseerd en behouden hun rol als lange-afstands strategische bommenwerpers. Nu zijn ze verder verbeterd.
De Amerikaanse luchtmacht zal binnenkort zesenzeventig B-52's uitrusten met nieuwe motoren, wat 20 miljard dollar kost. Met deze nieuwe motoren kunnen bommenwerpers 8.000 km vliegen zonder bij te tanken tijdens de vlucht, met elk 35 ton bommen en raketten gewapend met conventionele of nucleaire kernkoppen.
Afgelopen april vertrouwde de Amerikaanse luchtmacht Raytheon Co. toe om een nieuwe lange-afstandskruisraket te produceren, gewapend met een kernkop voor de B-52 bommenwerpers.
Met deze en andere strategische nucleaire aanvalsbommenwerpers, waaronder de B-2 Spirit, heeft de Amerikaanse luchtmacht sinds 2018 meer dan 200 vluchten gemaakt boven Europa, voornamelijk boven de Baltische Zee en de Zwarte Zee dicht bij het Russische luchtruim.
De Europese NAVO-landen nemen deel aan deze oefeningen, met name Italië. Toen een B-52 op 28 augustus boven ons land vloog, deden Italiaanse gevechtsvliegtuigen mee aan de simulatie van een gezamenlijke aanvalsmissie.
Onmiddellijk daarna zijn de Italiaanse Eurofighter Typhoon jachtbommenwerpers van de luchtmacht op weg gegaan naar de Siauliai-basis in Litouwen, ondersteund door ongeveer honderd gespecialiseerde soldaten. Vanaf 1 september blijven ze daar 8 maanden tot april 2021 om het Baltische luchtruim te "verdedigen". Het is de vierde "luchtpolitie"-missie van de NAVO die in het Baltische gebied wordt uitgevoerd door de Italiaanse luchtmacht.
Italiaanse gevechtsvliegtuigen staan 24 uur per dag klaar om op te stijgen bij alarm en om "onbekende" vliegtuigen te onderscheppen: het zijn altijd Russische vliegtuigen die tussen een of ander intern vliegveld en het Russische Kaliningrad door het internationale luchtruim boven de Baltische Zee vliegen.
De Litouwse basis Siauliai, waar ze worden ingezet, is door de Verenigde Staten opgewaardeerd; de Verenigde Staten hebben hun capaciteit verdrievoudigd door er 24 miljoen euro in te investeren. De reden is duidelijk: de vliegbasis ligt op slechts 220 km van Kaliningrad en 600 van St. Petersburg, een afstand die een gevechtsvliegtuig als de Eurofighter Typhoon in een paar minuten aflegt.
Waarom zet de NAVO deze en andere conventionele en nucleaire vliegtuigen met dubbele capaciteit dicht bij Rusland in? Zeker niet om de Baltische landen te verdedigen tegen een Russische aanval die het begin van de thermonucleaire wereldoorlog zou betekenen. Hetzelfde zou gebeuren als NAVO-vliegtuigen vanuit de Oostzee naburige Russische steden zouden aanvallen.
De werkelijke reden voor deze inzet is het verhogen van de spanning door het creëren van het beeld van een gevaarlijke vijand, Rusland dat zich voorbereidt op een aanval op Europa. Dit is de spanningsstrategie die door Washington ten uitvoer wordt gelegd, met de medeplichtigheid van de Europese regeringen en parlementen en de Europese Unie.
Deze strategie gaat gepaard met een toename van de militaire uitgaven ten koste van de sociale uitgaven. Een voorbeeld: de kosten van een vlieguur van een Eurofighter werd door dezelfde luchtmacht berekend in 66.000 euro (inclusief de vliegtuigafschrijving). Een bedrag dat groter is dan twee gemiddelde brutosalarissen per jaar in overheidsgeld.
Elke keer dat een Eurofighter opstijgt om het Baltische luchtruim te "verdedigen", verbrandt hij in één uur de corresponderende twee banen in Italië.
Manlio Dinucci
(il manifesto, 1 September 2020)
Nederlandse vertaling: Martien
No comments:
Post a Comment